فضانوردان در فضا چه می‌خورند و چگونه؟
تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۶۷۳۳۶
ایتنا - نیکول استات میگوید در طول دوره کاری طولانی‌اش به‌عنوان فضانورد، در دو عملیات و روی‌هم ۱۰۰ روز در فضا و در پایگاه بین‌المللی فضایی بوده است و در تمام این مدت فقط با کمک غذاهای مخصوص از قبل آماده‌شده زنده مانده است. او میگوید «در این مدت همه‌اش به پیتزا فکر می‌کردم.»
از وقتی ناسا مدل جدید لباسی که قرار است فضانوردان در سفر آینده به ماه در سال ۲۰۲۵ به تن کنند را رونمایی کرد، شور و هیجان زیادی درباره سفرهای فضایی ایجادشده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
لباسی که فضانوردان آمریکایی به تن می‌کنند از سال ۱۹۸۱ تاکنون هیچ‌وقت طراحی مجدد نشده است. این مدل جدید برای فضانوردان زن، لباس راحت‌تری خواهد بود و اگر با تولید آن موافقت شود برای عملیات آرتمیس سه که اولین فرود روی ماه بعد از ۵ دهه خواهد بود، بر تن فضانوردان خواهد بود.
در کنار هیجانی که درباره لباس فضانوردان به وجود آمده، سؤال‌های زیادی برای مردم درباره جنبه‌های دیگر زندگی در فضا ایجادشده است. مثلاً اینکه کارهای ساده‌ای چون غذا خوردن را چطور می‌توان در فضا انجام داد؟
بی‌بی‌سی به سراغ نیکول استات که یک فضانورد بازنشسته است رفته است تا جواب بعضی از این سؤال‌ها را پیدا کند:
«دلم برای پیتزا لک‌زده بود»
نیکول استات میگوید در طول دوره کاری طولانی‌اش به‌عنوان فضانورد، در دو عملیات و روی‌هم ۱۰۰ روز در فضا و در پایگاه بین‌المللی فضایی بوده است و در تمام این مدت فقط با کمک غذاهای مخصوص از قبل آماده‌شده زنده مانده است. او میگوید «در این مدت همه‌اش به پیتزا فکر می‌کردم.»
او درحالی‌که لب‌هایش را خیس می‌کند میگوید: «دلم برای یک برش پیتزا با نان ترد و پنیر آب‌شده و سس گرم رویش لک‌زده بود.»
منو غذای فضانوردان باید به شکلی تغییر پیدا کند که با محیط بدون جاذبه تطابق داشته باشد به همین دلیل در این منو نان وجود ندارد چون خرده‌های آن در فضا شناور می‌شود اما به‌جای آن ترتیلا (نان مکزیکی) گذاشته‌شده که خرده ایجاد نمی‌کند.
نیکول استات میگوید هنگام کار در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) هوس خوردن پیتزا پیدا کرده بود
نیکول استات میگوید برای صبحانه میتوانستید نیمروی هم زده‌شده بخورید. اگر میخواستید میتوانستید چیزی شبیه املت هم بخورید.
پایگاه بین‌المللی فضایی (آی اس اس) تیمی ۴ نفری دارد که از کشورهای مختلف هستند و استات به ما میگوید فضانوردان گاهی مثل بچه‌ها در مدرسه خوراکی خود را باهم عوض میکردند.
استات میگوید: «ناهار معمولاً مخلوطی از سوپ ها بود. بازهم میتوانستید هر چه میخواستید را در نان تردیلا بگذارید. محبوب‌ترین شام من یک‌جور خوراک کاری ژاپنی بود که خیلی دوست داشتم.»
غذاهای شناور
در پایگاه فضایی بین‌المللی (آی اس اس) هیچ بشقاب و کاسه‌ای وجود ندارد چون همه‌چیز شناور است.
غذایی که فضانوردان می‌خورند بسیار فن‌آوری شده است تا وزن آن کم شود. آب غذاها از آنها بیرون کشیده می‌شود. فضانوردان کمی قبل از خوردن غذا با استفاده از مخزن آب سرد یا آب گرم به آن آب اضافه می‌کنند.
غذاها در یک بسته‌بندی مخصوص هستند که فضانوردان آن بسته‌بندی را مثل بشقاب استفاده می‌کنند و با یک قاشق مخصوص از آن غذا می‌خورند.
خانم استات توضیح می‌دهد: «با یک قاشق دسته‌بلند برنج را به سمت خوراک کاری می‌کشید و بعد یک قاشق برنج و کاری آماده و شناور دارید.»
خوردن غذایی که شناور است باید کار سختی باشد. استات چطور از پس آن برمی‌آمد؟
او میگوید: «غذاهای شناور خیلی جالب و سرگرم‌کننده‌اند. پرت کردن غذا به همدیگر یا مثلاً خوردنشان درحالی‌که در هوا معلق‌اند، همه کارهایی بودند که انجام دادنشان خیلی مفرح بود.»
آب بازیافت شده
حفظ آب بدن در فضا بسیار اهمیت دارد اما از کجا می‌توان آب پیدا کرد؟
طبعاً فضانوردان مقداری آب از زمین همراه خود می برند اما بقیه آب به شکل بازیافتی تأمین می‌شود. آب حاصل از پس آمد سلول‌های سوختی شاتل فضایی، رطوبت موجود در هوا و حتی ادرار از منابع تأمین آب هستند.
ممکن است به نظر ما مشمئزکننده برسد اما ناسا ادعا می‌کند این آب از آبی که بیشتر ما در روی زمین مصرف می‌کنیم، تمیزتر است. البته جنبه مهم دیگری درباره غذایی که فضانوردان مصرف می‌کنند وجود دارد و آن ارزش غذایی و مواد مغذی موجود در آن است.
داشتن یک رژیم غذایی متعادل در فضا می‌تواند تأثیرات شدیدی که سفر فضایی بر بدن انسان دارد را تا حد تعدیل کند.
اسکات اسمیت، متخصص تغذیه ارشد ناسا توضیح می‌دهد: «بدن ما در فضا وارد روند پیری سریع‌تری می‌شود.» و به دنبال آن عوارضی چون از دست دادن وزن و تراکم استخوانی ایجاد می‌شود.
او ادامه می‌دهد: ما متوجه شده‌ایم که افراد در طول پرواز وزن از دست می‌دهند. گمان می‌کنیم دلیلش این است که غذا نمی‌تواند به‌درستی و آن‌طور که وقتی روی زمین هستیم در شکم جا بگیرد. شکم به اشتباه و قبل از آنکه شما واقعاً سیر شده باشید به مغز پیغام می‌فرستد که سیرشده‌اید. ما برای مطالعه بیشتر روی این موضوع یک اپلیکیشن روی آی پد در اختیار فضانوردان گذاشته‌ایم تا آنها داده‌های خود را روی آن ثبت کنند. مشکل دیگری که برای سلامت ایجاد می‌شود از دست دادن استخوان‌ها است.
از دست دادن توده استخوانی در پرواز فضایی ۱۰ برابر بیشتر از کاهش تراکم استخوانی در زنان پس از دوران یائسگی است.
به همین دلیل رژیم غذایی حاوی مقدار مناسبی از ریزمغذی‌ها، کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی برای سلامت فیزیکی فضانوردان بسیار اهمیت دارد اما اسمیت اضافه می‌کند این عوامل در حفظ سلامت روانی آنها هم بسیار نقش مهمی دارند.
«هر بار که موشکی به فضا و به سمت پایگاه فضایی می‌رود ما همراه آن بسته های کوچک میوه و سبزی‌های تازه، سیب، پرتقال، فلفل دلمه‌ای و توت‌های های قرمز برای فضانوردان می‌فرستیم. این میوه‌ها و سبزی‌ها زیاد در فضا دوام نمی‌آورند اما از جهت روانی تأثیر مثبتی روی آنها دارند.»
شکلات و خربزه
اسمیت میگوید درمجموع غذای فضایی خیلی بهتر از آن چیزی است که اغلب مردم تصور می‌کنند و استات هم با این نظر موافق است. خانم استات میگوید: «من یادم نمی‌آید هیچ‌وقت حوصله‌ام از غذایی که داشتیم سر رفته باشد.»
معمولاً اعضای خانواده فضانوردان در دوران عملیات تکمیلی مشتاقانه برای آنها بسته‌های غذا می‌فرستند. همسر استات یک‌بار برایش از لندن شکلات تلخ با روکش آب‌نباتی فرستاد. بعضی دیگر از همکاران استات شراب و یا ماهی سالمون دریافت میکردند و آنها را با بقیه گروه تقسیم میکردند. اگر فضانوردی به‌شدت دلش برای غذایی تنگ می‌شد می‌توانست امیدوار باشد که به‌محض قدم گذاشتن به زمین به آن خواهد رسید. مثل فضانورد روسی آلکسی اووچنین بعد از سفر فضایی‌اش در سال ۲۰۱۶ در لحظه ورود با هندوانه مورد استقبال قرار گرفت.
ناسا در حال کار روی سیستم غذایی جدیدی برای سفرهای فضایی آینده است. ناسا در یک پروژه مشترک با آژانش فضایی کانادا همکاری می‌کند. این پروژه چالش غذا در اعماق فضا نام دارد.
آقای استات میگوید: «فکر می‌کنم پیشرفت‌های زیادی پیش روداریم.» او گمان می‌کند غذاهای آینده فضانوردان به شکل قرص و یا حجم‌های کوچک اسفنج مانند باشد که با اضافه کردن کمی آب برای خوردن آماده می‌شوند.
منبع: بی‌بی‌سی
منبع: ايتنا
کلیدواژه: فضا ناسالم فضانوردان بین المللی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۶۷۳۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نقشه تلسکوپ فضایی «جیمز وب» از آب‌وهوای یک سیاره فراخورشیدی
«تلسکوپ فضایی جیمز وب» به پژوهشگران در نقشه‌برداری از آب‌وهوای یک سیاره فراخورشیدی کمک کرد.
به گزارش ایسنا، یک گروه بین‌المللی از پژوهشگران با موفقیت از «تلسکوپ فضایی جیمز وب» برای ترسیم نقشه آب‌وهوایی یک سیاره فراخورشیدی غول‌پیکر گازی داغ استفاده کردند.
به نقل از ناسا، بررسی‌های دقیق در طیف گسترده‌ای از نور فروسرخ میانی، همراه با مدل‌های سه‌بعدی آب‌وهوا و مشاهدات پیشین تلسکوپ‌های دیگر، وجود ابرهای متراکم و مرتفع را نشان می‌دهند که آسمان را هنگام روز و شب می‌پوشانند و همچنین، بادهای استوایی را به نمایش می‌گذارند که گازهای جوی را با سرعت ۵۰۰۰ مایل در ساعت در اطراف سیاره فراخورشیدی «WASP-43 b» ادغام می‌کنند.
این جدیدترین نمایش علم سیارات فراخورشیدی به شمار می‌رود که اکنون با توانایی خارق‌العاده جیمز وب برای بررسی تغییرات دما و تشخیص گازهای اتمسفر در تریلیون‌ها مایل دورتر امکان‌پذیر شده است.
سیاره فراخورشیدی WASP-43 b یک نوع «مشتری داغ»(Hot Jupiter) است. این سیاره هم‌اندازه مشتری عمدتا از هیدروژن و هلیوم ساخته شده و بسیار داغ‌تر از سایر سیارات غول‌پیکر منظومه شمسی است. اگرچه ستاره آن کوچک‌تر و سردتر از خورشید است اما WASP-43 b در فاصله ۱.۳ میلیون مایلی می‌چرخد که کمتر از یک بیست و پنجم فاصله بین عطارد و خورشید است.
با چنین مداری، سیاره از نظر جزر و مدی قفل می‌شود؛ به این معنی که یک طرف آن به طور مداوم روشن است و طرف دیگر در تاریکی دائمی قرار دارد. اگرچه طرف شب هرگز هیچ تابش مستقیمی را از ستاره دریافت نمی‌کند اما بادهای شدید در حال وزش به سمت شرق، گرما را از طرف روز به اطراف انتقال می‌دهند.
از زمان کشف سیاره WASP-43 b در سال ۲۰۱۱، تلسکوپ‌های متعددی از جمله «تلسکوپ فضایی هابل» و «تلسکوپ فضایی اسپیتزر» آن را رصد کرده‌اند. «تیلور بل»(Taylor Bell) پژوهشگر «مؤسسه تحقیقات محیطی منطقه خلیج»(BAERI) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: با تلسکوپ فضایی هابل، به وضوح می‌توانیم ببینیم که بخار آب در طرف روز سیاره وجود دارد. هابل و اسپیتزر هر دو نشان دادند که ممکن است ابرهایی در سمت شب وجود داشته باشند اما ما به بررسی‌های دقیق‌تر با تلسکوپ فضایی جیمز وب نیاز داشتیم تا نقشه‌برداری را از دما، پوشش ابر، بادها و ترکیب دقیق‌تر اتمسفر در سراسر سیاره آغاز کنیم.
اگرچه WASP-43 b آن قدر کوچک، کم‌نور و نزدیک به ستاره خود است که تلسکوپ نمی‌تواند مستقیما آن را ببیند اما دوره مداری کوتاه سیاره که تنها ۱۹.۵ ساعت است، آن را برای «طیف‌سنجی منحنی فاز» ایده‌آل می‌کند. روش طیف‌سنجی منحنی فاز شامل بررسی تغییرات کوچک در روشنایی منظومه ستاره-سیاره در حالی است که سیاره به دور ستاره می‌چرخد.
از آنجا که مقدار نور فروسرخ میانی منتشرشده از یک جرم تا حد زیادی به گرمای آن بستگی دارد، داده‌های روشنایی جیمز وب را می‌توان برای محاسبه دمای سیاره مورد استفاده قرار داد.
این گروه پژوهشی به مدت بیش از ۲۴ ساعت از «دستگاه فروسرخ میانی»(MIRI) جیمز وب برای اندازه‌گیری نور منظومه WASP-43 در هر ۱۰ ثانیه استفاده کردند. بل توضیح داد: ما با مشاهده کل یک مدار توانستیم دمای طرف‌های متفاوت سیاره را هنگام چرخش در دید محاسبه کنیم. براساس این محاسبات، ما توانستیم نقشه‌ای را از دمای سراسر سیاره بسازیم.
اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهند که دمای هوای طرف روز سیاره به طور میانگین نزدیک به ۱۲۵۰ درجه سلسیوس است؛ در حالی که دمای طرف شب به ۶۰۰ درجه سلسیوس می‌رسد و به طور قابل توجهی خنک‌تر است. این داده‌ها به یافتن داغ‌ترین نقطه روی سیاره کمک می‌کنند که از نقطه دریافت‌کننده بیشترین تشعشعات ستاره‌ای، کمی به سمت شرق جابه‌جا می‌شود. این تغییر به دلیل وزش بادهایی رخ می‌دهد که هوای گرم را به سمت شرق حرکت می‌دهند.
«مایکل رومن»(Michael Roman) پژوهشگر «دانشگاه لستر»(University of Leicester) و از پژوهشگران این پروژه گفت: این واقعیت که ما می‌توانیم دما را به این روش ترسیم کنیم، گواه واقعی بر حساسیت و ثبات جیمز وب است.
پژوهشگران برای تفسیر نقشه، از مدل‌های جوی سه‌بعدی پیچیده مانند مدل‌هایی استفاده کردند که برای درک آب‌وهوا و اقلیم روی زمین به کار می‌روند. تحلیل‌ها نشان می‌دهند که طرف شب سیاره احتمالا در یک لایه متراکم و مرتفع از ابرها پوشیده شده است و این لایه، مانع راه یافتن بخشی از نور فروسرخ به فضا می‌شود. در نتیجه، اگرچه طرف شب بسیار گرم است اما نسبت به زمانی که ابری در آن وجود نداشته، کم‌نورتر و خنک‌تر به نظر می‌رسد.
طیف گسترده نور فروسرخ میانی که توسط جیمز وب گرفته شده است، اندازه‌گیری میزان بخار آب و متان اطراف سیاره را ممکن می‌سازد. «جوآنا بارستو»(Joanna Barstow) پژوهشگر «دانشگاه آزاد انگلستان»(The Open University of UK) و از پژوهشگران این پروژه گفت: جیمز وب به ما فرصت داده است تا دقیقا متوجه شویم کدام مولکول‌ها را می‌بینیم و محدودیت‌هایی را برای فراوانی آنها قائل شویم.
طیف‌های بررسی‌شده نور، نشانه‌های آشکاری را از بخار آب در طرف شب و طرف روز سیاره نشان می‌دهند که اطلاعات بیشتری را درباره تراکم ابرها و ارتفاع آنها در جو ارائه می‌کنند.
همچنین، پژوهشگران با کمال تعجب دریافتند که داده‌ها کمبود متان را در همه نقاط جو نشان می‌دهند. از آنجا که روز برای وجود متان خیلی گرم است، متان باید هنگام شب خنک‌تر، پایدار و قابل تشخیص باشد.
بارستو توضیح داد: این واقعیت که ما متان نمی‌بینیم، به ما میگوید که سرعت باد در سیاره WASP-43 b باید به حدود ۵۰۰۰ مایل در ساعت برسد. اگر بادها گاز را از طرف روز به طرف شب سیاره حرکت دهند و دوباره به سرعت بازگردند، زمان کافی برای بروز واکنش‌های شیمیایی تولیدکننده مقادیر قابل تشخیص متان در سمت شب وجود نخواهد داشت.
پژوهشگران معتقدند که به دلیل این اختلاط ناشی از باد، شیمی اتمسفر در سراسر سیاره یکسان است. این نتیجه در پژوهش‌های پیشین که با تلسکوپ‌های هابل و اسپیتزر انجام شدند، مشخص نبود.
این پژوهش در مجله «Nature Astronomy» به چاپ رسید.
در انیمیشن زیر می‌توانید نقشه دمای سیاره WASP-43 b را ببینید.
انتهای پیام
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود